Seni hep böyle hatırlıyorum nedense? Hep bir elin omzumda, hep en kötü anlarımda yanımda, hep arkamda destek olarak hatırlıyorum seni. Hiç kızmadın bana hayat boyu, hiç bağırmadın bana, hep sukünet ile çözdük sorunlarımızı, hiç diretme ile birşey öğretmedin bana bu yüzdendir ki en sevdiğim öğretmenim hep sen oldun hayatta. Hani o Sultan Ahmet’teki son Cuma namazımızdan sonra bana: Camii’de bir rüya gördüm, eğer doğruysa Rabbim beni bu yıl sizlerden ayırıp yanına alacak dedin ya. O an işte benim yüreğime bir taş oturdu aslında, hiç yerinden kalkmayan. Hani hastanede son gün bana hizmeti,davayı, aileyi, dini, bu vatanı öğütledin ya yutkunarak zorlanarak onlar işte benim aklıma bir bir kazındı. Hani sen son nefesini verirken gülümsedin ya o gülüş bir ömür gitmiyor gözlerimden. Senin yolunda bir ömür geçirmeye söz verdim ben, senin yolunda bir ömür geçirip senin gibi son nefesimi tebessümle Rabbin dostu olarak vermeye karar verdim ben. Bugün ‘BABALAR’ günü, ben yine hep bir eksiğim, ben yine seni düşündüğümde canım yandığında bir öksüzün ve yetimin ümmeti olduğumu hatırlayıp şükrediyorum, ben bugün seni özlüyorum hemde tahmin edemeyeceğin kadar çok. Bir yerlerden beni gördüğünü biliyorum, Babalar günün kutlu olsun Babam. Ben en soğuk kış gününde gittiğin sabah namazında bile peşinden ayrılmayan oğlun.
